Frits Boverhuis kende de Landsdrukkerij en kwam met het idee een overval te plegen en de persoonsbewijzen mee te nemen die al klaar waren voor verspreiding. Frits Boverhuis was een bekende voor een aantal mensen in de drukkerij en kon daarom niet meedoen met de actie zelf.
In de Weteringschansgevangenis, het huis van bewaring aan het Kleine-Gartmanplantsoen 14 in Amsterdam zaten steeds meer collega´s van Gerrit van der Veen en Gerhard Badrian, te wachten totdat ze geëxecuteerd werden. Ze wilden een overval plegen om ze te bevrijden. Frans Meijer: “Het plan was dat we met een vrachtauto vol zogenaamde gevangenen naar de gevangenis zouden rijden, daar zou een bewaker ons binnen laten.”[i]
Er waren ondertussen veel valse of vermaakte persoonsbewijzen in omloop. De 2e distributiestamkaart werd eind 43 ingevoerd. Iedereen moest zich met zijn persoonsbewijs, oproepkaart en eerste distributiekaart bij de gemeente melden. Het persoonsbewijs werd gecontroleerd en er werd een controlezegel op het persoonsbewijs geplakt. Bij inlevering van het afgeknipte hoekje van de 1ste distributiestamkaart, werd de 2e stamkaart uitgereikt, zodat er weer bonnen gehaald konden worden.
Belangrijke vrienden van Gerrit van der Veen zaten in de Weteringschansgevangenis. In januari was er met de Raad van Verzet, een overkoepelende organisatie voor het verzet, nog over vergaderd. ‘Onderneming niet herhalen. Nogmaals: jammer dat een zo goed opgezette operatie door onvoorziene omstandigheden is mislukt.’ Ondanks dit advies van de Raad van Verzet gingen ze het proberen.[i]
Het neefje van Badrian werd van zijn onderduikadres opgepakt. Badrian haalde hem er met behulp van Herta Caan uit Westerbork.
Rond Fer Olthoff ontstond de groep Cas, naar zijn schuilnaam Caspar Ummels. De groep hield zich bezig met de verspreiding van het Parool en voorzag 27 stencilposten in Amsterdam van papier, voedsel, inkt, kolen en gaf andere benodigde bijstand.[i]