De P.B.C., de persoonsbewijzen centrale. Hoe zag het persoonsbewijs eruit en wat moest er dan veranderd of vervalst worden? Hiervoor moeten we eerst wat weten over het Nederlandse persoonsbewijs. Ambtenaar Lentz ontwikkelde voor de oorlog al de persoonskaart. In plaats van dat er bij de gemeente een groot boek met de adressen was waar de bewoners ingeschreven werden, kwam er een persoonskaart waar de gemeente per persoon op bijhield waar mensen naartoe verhuisden. Hier stonden ook geboortedatum, plaats, religie, huwelijkse staat en eventuele andere bijzonderheden. Meneer Lentz werd geprezen voor dit systeem dat rond 1938 ingevoerd werd. Lenz had ook plannen gemaakt voor een goede identificatiekaart. De vooroorlogse regering keurde het idee van een legitimatieplicht af. Met een identiteitskaart op zak zou elke burger als een potentiële crimineel beschouwd worden.

‘Gerhard Badrian werkte reeds illegaal toen haast nog niemand aan dergelijk werk dacht. In 1941 begon hij met het vervalschen van persoonsbewijzen voor Joden. Hij was pessimist. Ik zag hem iedere week. Hij zei steeds: “we zijn er nog…”