van het Stadsarchief Amsterdam. Met dank. Is dit de valse persoonskaart van Gerhard Badrian?

Persoonsbewijzen

De P.B.C., de persoonsbewijzen centrale. Hoe zag het persoonsbewijs eruit en wat moest er dan veranderd of vervalst worden? Hiervoor moeten we eerst wat weten over het Nederlandse persoonsbewijs. Ambtenaar Lentz ontwikkelde voor de oorlog al de persoonskaart. In plaats van dat er bij de gemeente een groot boek met de adressen was waar de bewoners ingeschreven werden, kwam er een persoonskaart waar de gemeente per persoon op bijhield waar mensen naartoe verhuisden. Hier stonden ook geboortedatum, plaats, religie, huwelijkse staat en eventuele andere bijzonderheden. Meneer Lentz werd geprezen voor dit systeem dat rond 1938 ingevoerd werd. Lenz had ook plannen gemaakt voor een goede identificatiekaart. De vooroorlogse regering keurde het idee van een legitimatieplicht af. Met een identiteitskaart op zak zou elke burger als een potentiële crimineel beschouwd worden.

Lees meer »

Samenwerking met Duwaer en Van der Veen

Badrian en Meijer hoorden dat er persoonsbewijzen gedrukt werden en wilden daar meer van weten. Door ze te drukken, was je niet meer afhankelijk van gestolen persoonsbewijzen. Ze kwamen in contact met Gerrit van der Veen en Duwaer. Van der Veen was een beeldhouwer die gelijk aan het begin van de oorlog in verzet kwam. Als kunstenaar was hij niet van plan zich aan te sluiten bij de cultuurkamer. Hij  werkte samen met drukker Duwaer.

Lees meer »

Badrian zijn eerste vervalsingswerk

‘Gerhard Badrian werkte reeds illegaal toen haast nog niemand aan dergelijk werk dacht. In 1941 begon hij met het vervalschen van persoonsbewijzen voor Joden. Hij was pessimist. Ik zag hem iedere week. Hij zei steeds: “we zijn er nog…”

Lees meer »

Vervalsingen van Henri van Gogh

Henri van Gogh was de contactpersoon geweest  tussen Gerhard Badrian en de groep rond Van der Tweel. Om iemand aan een nieuw persoonsbewijs te helpen, maakten ze gebruik van gestolen of gekregen persoonsbewijzen. Vervolgens moest dan de foto vervangen worden en de vingerafdrukken. Eerst plakten ze een nieuwe foto over de oude, maar dit werd te dik.

Lees meer »

Persoonsbewijzen wassen

Op het laboratorium van Van Clay had Van der Tweel, studiegenoot Henri van Gogh leren kennen. In de zomer van 1942 leerde hij via Van Gogh ook Peter Roelofs kennen. Op het persoonsbewijs zat een foto en daar zat een lak overheen als een zegel. Van Gogh was bezig om met pennetjes zegels los te peuteren, nieuwe foto's te plaatsen en de vingerafdrukken aan te passen. Roelofs was chemicus en Van der Tweel en Van Gogh waren fysici.

Lees meer »

PB geleverd door Badrian

 Het originele persoonsbewijs kreeg Moszek Baruch Kotek in Apeldoorn. Op het PB staat een “Bis auf Weiteres” stempel/ een Sperr met  nummer 30279. Een 30.000 nummer betekend dat het om een Calmeijer Sperr gaat. Volgens het bureau van Genealogie in Den Haag, staat de heer Kotek niet op de Calmeijerlijst. Dan lijkt het erop dat het om een “valse” Sperr gaat. Het verzet vervalste alles. Ook werden er Sperr stempels getransplanteerd. Nu weet ik natuurlijk niet of het een echte Sperr is of dat die stempel nagemaakt was. 

Lees meer »

Zwarte Nederlander

In september 1943 bracht De Algemene Landsdrukkerij een wijziging aan in het persoonsbewijs. Het woord Nederlander stond eerst in een onopvallende blauwtint gedrukt en dit werd voor zwart vervangen.  Jongeren van 15 die net hun persoonsbewijs hadden opgehaald, hadden een zwarte Nederlander, bij oudere mensen was het verdacht. Hierdoor wisten de controleurs dat ze de “Zwarte Nederlanders” extra moesten onderzoeken. Er werd nog een maatregel ingevoerd om fraude tegen te gaan. Mensen moesten met hun oude Distributiestamkaart  en hun persoonsbewijs naar de gemeente.

Lees meer »

Rondgezette persoonsbewijzen

Vanaf  15 jaar moest iedereen een persoonsbewijs bij zich dragen. Het persoonsbewijs moest afgehaald worden bij de gemeente. Hier ontvingen mensen een oproep voor, waar een pasfoto op moest en hun gegeven op moesten worden invullen. Ook hier moest een handtekening opgezet worden. De oproep werd ingenomen en het persoonsbewijs werd uitgereikt.  De oproep  gold nu als  ontvangstbewijs dat er een persoonsbewijs was uitgegeven.  Deze oproepen werden vervolgens naar Den Haag gestuurd.  Hierdoor ontstond  er een centrale cartotheek, waar de Duitsers goed gebruik van konden maken om te controleren of een persoonsbewijs echt was. 

Lees meer »